Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed plane dicit quod intellegit. Tria genera bonorum; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Omnem vim loquendi, ut iam ante Aristoteles, in duas tributam esse partes, rhetoricam palmae, dialecticam pugni similem esse dicebat, quod latius loquerentur rhetores, dialectici autem compressius.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Age sane, inquam.
Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur? Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.